Stukacz świerkowiec – Występowanie:
Ten chrząszcz z rodziny kołatkowatych jest powszechnie spotykany na terenie Europy, na Syberii, w Afryce Południowej, Australii, Nowej Zelandii, Ameryce Północnej i Nowej Kaledonii. W Polsce stukacz świerkowiec jest bardzo pospolitym szkodnikiem drewna.
Wygląd:
Brązowe chrząszcze stukacza świerkowca osiągają długość od 4 do 6 mm. Owłosienie pokryw jest dość krótkie, przylegające. Nitkowate czułki mają trzy ostatnie człony wyraźnie dłuższe od pozostałych. Larwy stukacza są białe, mają typowy dla rodziny kołatkowatych kształt pędraka i długość do 9 mm. Na bokach ósmego i dziewiątego pierścienia odwłoka znajdują się na oskórku liczne kolce.
Ogólna charakterystyka owada:
Rozwinięte chrząszcze stukacza pojawiają się od połowy maja do końca sierpnia, z największym nasileniem w czerwcu. Żyją około 30 dni. Tuż po kopulacji samica składa pod odstające łuski kory ponad 30 jaj, pojedynczo lub po kilka razem. Larwy wylęgają się po 10-14 dniach. Najpierw żerują w łyku i miazdze, zwłaszcza gdy licznie występują. Z czasem, gdy podrosną, nadal żerują na pograniczu kory i drewna, płytko uszkadzając drewno (do 2-5 mm głębokości). Gdy masowo występują, drążą zawiłe chodniki. Średnica chodnika może dochodzić nawet do 2 mm, a jego długość nie przekracza 7cm. Żerowisko jest usłane mieszanką mączki, pochodzącej z drobnych trocin kory i drewna oraz dyskowatych cząsteczek odchodów. Do przepoczwarzenia dochodzi dopiero w kwietniu następnego roku, wtedy też larwy wygryzają nieckowate kolebki poczwarkowe na powierzchni drewna pod korą. Jeszcze przez kilka od przepoczwarzenia dorosłe chrząszcze pozostają w kolebce. Ostatni etap to opuszczenie schronienia przez wygryzione w korze okrągłe otwory wylotowe o średnicy 1,5-2 mm.
Dlaczego tak istotne jest zwalczanie stukacza świerkowca?
Stukacz świerkowiec rozwija się między korą a drewnem martwych drzew iglastych. Spowodowane przez niego szkody nie mają znaczenia gospodarczego. Gatunek ten jest często mylony z kołatkiem domowym, zatem takie zwalczanie stukacza świerkowca będzie wiązało się z kosztowną metodą chemiczną. Powierzchowne uszkodzenia, które powoduje możemy zauważyć jedynie na niekoronowanych partiach drewna – głównie łaceniu i więzbach dachów. Obecność uszkodzeń może również nie zostać zauważona ze względu na ich płytkość. Starsze opracowania dotyczące tego gatunku wspominają, iż jest on częstym szkodnikiem powodującym dotkliwe uszkodzenia mebli i stolarki budowlanej, gdy do ich produkcji wykorzystano nieokorowane zrzyny lub tarcicę z fragmentami kory. Uwagi te będą jednak słuszne w przypadku reglamentacji materiałów. Stukacz niszczy także eksponaty laboratoryjne i muzealne wykonane z nieokorowanego drewna oraz drewniane elementy dekoracyjne.
Zwalczanie stukacza świerkowca:
Stukacz świerkowiec żeruje w niekoronowanym drewnie, dlatego jeśli zależy nam, aby szkodnik ten nie miał korzystnych warunków do swojego rozwoju to koniecznie zadbajmy o to, by użyte drewno było okorowane. Dla lepszej ochrony eksponatów muzealnych i laboratoryjnych stosuje się różnego typu środki chemiczne, które zarówno zwalczają szkodnika w korze, jak również działają zapobiegawczo. W przypadku masowego wystąpienia tych szkodników w drewnie w zwalczanie stukacza świerkowca musi zostać zaangażowana profesjonalna firma dezynsekcyjna. Sprawdź metody zwalczania szkodników drewna