Krokwiowiec piłkorożny – Występowanie:

Gatunek tego chrząszcza jest powszechny na dość dużym obszarze: w Europie, Azji Mniejszej oraz na Kaukazie. Krokwiowiec piłkorożny w Polsce występuje on bardzo licznie, zwłaszcza w lasach, parkach oraz w budynkach.

Wygląd:

Krokwiowiec piłkorożny należy do rodziny kołatkowatych. Jego ciemnobrunatne ciało osiąga długość od 3 do 5 mm. Ma szare, jasne, przylegające owłosienie i charakterystycznie ukształtowaną na kształt kryzy część przedplecza przy nasadzie pokryw skrzydłowych. Okolice odbytu są pozbawione owłosienia. Jak jego nazwa wskazuje, czułki o trzech ostatnich członach wyraźnie dłuższych od pozostałych, mają ząbki przypominające piłę.

Larwa typowa dla rodziny kołatkowatych, łukowato zgięta i mięsista może mieć do 9 mm długości. Nie posiada czarnych piętn na bokach puszki głowy. Larwy są drobno owłosione oraz zostały opatrzone trzema parami nóg tułowiowych. Ciało larwy ma kolor biały, jedynie głowa jest ciemna.

Jedno pokolenie żyje co najmniej dwa lata. Poczwarka typu otwartego ma do 6 mm długości.

Ogólna charakterystyka owada:

Jest to typowy gatunek rojący się w lesie – chrząszcze pojawiają się od lipca do sierpnia. Kopulacji chrząszcza sprzyjają bowiem wysokie temperatury. Samica składa jaja w dziurkach w drewnie drzew iglastych i liściastych. Następnie z jaj wylęgają się larwy i od razy rozpoczynają żerowanie, które trwa około 2 lat. Żerujące larwy drążą w drewnie okrągłe chodniki o średnicy do 3 mm.

W miejscu żerowania możemy znaleźć mączkę drzewną, odchody z języczkowatymi spłaszczonymi ekskrementami w kształcie przypominającym owalne miseczki.

Dlaczego tak istotne jest zwalczanie krokwiowca piłkorożnego?

Ten chrząszcz z rodziny kołatkowatych zazwyczaj zasiedla zawilgocone i zagrzybione drewno gatunków liściastych i iglastych, wykazujące rozkład brunatny. Skala spowodowanych przez niego zniszczeń w budynkach jest znacznie mniejsza niż zniszczenia wynikające z zagrzybienia drewna. W przeciwieństwie do kołatka upartego, jeśli nie preferuje to przynajmniej nieco lepiej znosi nieco wyższą temperaturę środowiska. Często zniszczenia dokonane przez krokwiowca piłkorożnego są mylone z tymi wyrządzonymi przez kołatka upartego, co więcej – mają podobne znaczenie. Oba ta szkodniki odróżniają preferencje termiczne, krokwiowiec woli wyżej położone części budynku, np. stropy czy więźbę dachową.

Zwalczanie krokwiowca piłkorożnego:

Gdy zaobserwujemy w drewnie obecność tego szkodnika niezwłocznie należy skontaktować się z profesjonalną firmą, która podejmie się usunięcia go. Zwalczanie krokwiowca piłkorożnego może odbywać się za pomocą różnych metod. Jedną z nich są mikrofale, innym sposobem natomiast będzie metoda chemiczna polegająca na aplikacji gazów trujących szkodniki drewna w obiektach szczelnie zabezpieczonych przed ulatnianiem się gazów – jest to fumigacja. Ponadto można próbować także bardziej inwazyjnej metody, czyli mechanicznej, bazującej na iniekcyjnym nawiercaniu i wprowadzeniu preparatów trujących do drewna. Należy zwrócić uwagę, że zabieg będzie wtedy skuteczny, gdy czynnik fizyczny (wysoka temperatura) lub chemiczny (preparat dezynsekcyjny) dotrze bezpośrednio do szkodnika, ponieważ uszkodzone drewno stanowi dla niego naturalną ochronę. Sprawdź metody zwalczania szkodników drewna